İZAFİ SALTANAT
Yalnızlığın katı hukukunda,
Mükafattır kendini anlatabilme.
Oysa Tanrı otoriter bir düşünceyle
Ay saldı yalnızlığın katı hukukuna.
O artık kurtarıcıydı kendince.
Bize ilk ikramdı kayıpların tercihi.
Pirinç-bulgur felsefesi böyle başladı.
Çıplaklığımıza inat terleyen bir gökyüzü,
Unutmuştu yalnızlığın katı hukukunda hayat sürdüğümüzü.
Evet, çerçevesizdi yenilgi
Ve mutasyon sarhoşu olmak işten bile değildi.
Geçmiş ve külleri asimile edemedi işlerliklerini.
Her aysız gecede, dökülüp düşlerimizden,
Kazançlarından dolayı kaybedecek olan
Tanrı’nın cezalandıracağı kullar gibi,
Yakar gözlerimizi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder